Elecións, elecións!!!!

Pero para que sexan, 

Asemblea! Asemblea!! Asemblea!!!

Manhá (si, manhá, que pasa, avisamos cando podemos!) 9 de decembro, na Sala de Plenos do Concello da Arousa (iso é nivelito, imos ocupando espazos...) 

às 17.30 horas en primeira convocatoria, às 18.00 horas en segunda (escusades chegar à primeira, claro!) 

teremos ASEMBLEA EXTRAORDINARIA DA ACD DORNA, na que trataremos os seguintes pontos: 

1. Aprobación da acta anterior
2. Estado de contas e
3. CONVOCATORIA de NOVAS ELECCIÓNS

Queres ser PRESIDENTA da ACD Dorna? Este é o teu momento!! O de manhá é o teu día!!

A ver se xuntamos tanta xente como o equipo diretivo rebelde do IES ;) (A foto do FdV.)

Aqueles tempos Insubmisos

As máis novas non lembrades, porén non hai tanto tempo os mozos deste país tinhan que render contas militares e pasar parte das súas vidas aprendendo a matar e morrer pola(s) patria(s) encerrados en cuarteis. 

As máis novas non o lembrades, porén chegaron tempos en que a sociedade dixo que xa estaba ben e un bo grupo de mozos se negou a participar desas modernas levas, emerxendo o movemento antimilitarista e de insubmisión. 

E como o 9 de decembro, no Auditorio da Arousa imos poder ver a obra teatral Goldi Libre, memorias dun insubmiso en tempos de Felipe González, ocorréusenos vir contar desas outras hisstorias da mili, as daqueles que non quixeran ir a ela. 

Así que o 1 de decembro, ás 18.00 horas, no Con do Moucho, vanse xuntar unha panda de insubmisos dentro e fóra dos cuarteis para contar as súas experiencias e lembrar às novas, que xa non lembrades, que por eles viver condenados, vós non estades obrigadas a facer servizo militar. 

Xuntaranse no evento: 

• César Goldi, insubmiso condenado e actor
• Elías Rozas e Ramiro Paz, insubmisos nos cuarteis e condenados polo rexime militar
• Manuel Seixas, filósofo antimilitarista
• Carlos Blanco, insubmiso autoinculpado

Achegádevos e sabede da historia deste país. 

Unha marinha para a Nova Marina

... e para as demais embarcacións, claro!

É máis, para todas!!

E para conseguilo venhen de xuntarse, cousa nunca vista, as asociacións todas que na Arousa protexen e difunden e practican e celebran a navegación tradicional: Fasquía, Calmoseira, Komaira, Caramuxo e Dorna. Só por iso, por ser quen de porse as cinco de acordo, deberían facernos caso. 

A proposta e crear unha marinha tradicional no espazo do Chufre que hoxe ocupan as planeadoras e que seique van librar proximamente porque seique Portos por fin vai atender as súas reclamacións dun abrigo digno para os barcos da terceira listaxe. Seique.

Ai, eses pantalancinhos cheos de dornas!! Quen os verá!!

Saímos todas ganhando: quen vive do mar, porto digno, quen mantén viva a navegación tradicional, porto digno. 

Que vaia avante! 

Para as que queirades saber máis do asunto, podedes ler aquí.

Festa do Mar en Combarro: actividades

Vale, vale, ir a Combarro si, mais para que? andades a preguntarnos todas através do noso servizo de consulting internáutico.

Comprenderedes que non organizamos travesías por mar ou terra, a vela ou a remolque, para despois andar só aos vermús e ás papatorias. Que va! Para iso xa están o resto das festas da Galiza sen necesidade de traballos!

Temos que aclarar que habitualmente, Concentracións e Encontros de Navegación Tradicional chegan cargados de actividades paralelas, exposicións, regatas, obradoiros, concertos, que xustifican o esforzo de ir e vir. Nisto, a xente da Reiboa, esmerouse, como todos os anos.

De toda a programación do fin de semana son tres as actividades que máis destacamos, por intensidade, beleza e interese intelectual:

1. A espionaxe tradicional    

O principal é achegarse aos pantaláns para saber que utilizan as outras asociacións para que as súas embarcacións naveguen mellor que as nosas. E sen que se dean conta, claro, que nunca imos admitir diante doutra asociación, mesmo estando na FGCMF, que navegan mellor que nós. Porfavorinho!!

Ti fai coma quen mentres eu lles miro o choio

Ah, eles conectan o balancín co pistón usando un as de guía....

- E colocan os amortecedores na cornamusa de meo!

- Pois nesta traínha de ir às patacas tenhen o cárter de aluminio anodizado!

- Pero mira, dáslle así un nada co pé e desestabilisa!

- Caralha! Esta aínda vai con freo de tambor!!

Moitas ideas trouxemos para a armada da Arousa!

2. Ganhar regatas a remos

Si, é algo que facemos moito na ENT Dorna, porque somos así...

Conversa 1: 

- Oe, en Dorna tinhades que meter alguén na Regata, ouh, que anda o Anxo de Portonovo reclamando o premio por adiantado... Como sempre ganha el...

- Tranquilo. Este ano non ganha, que venhen os nosos piraghueiros. Non é por presumir, é que sempre que van, ganhan... 

Conversa 2: 

- Imos ao café. Avisade cando comece a regata!

Café Café Café Café Café Café Café Café Café Café Café Café

- Ei, que é aquilo que se ve alí? 

- Onde?  

- Alí, virando na boia!

- Merda! É a reghata! E van primeiros os piraghueiros! 

- E ninguén avisou!

E por iso non podemos contar como foi o comezo... Faláronnos dunha dunha buceta traveseira, que só navega en diagonal, mais non sabemos moito do conto....

Alá no fondo, os bandalhos librando da buceta...

... e que desta vez, Anxo non ganhou....

Luis, onde estás, que non recolles o premio!!

3. Ver embarcacións tradicionais

Quizás a actividade mellor que podemos facer: gozar da variedade de tipoloxías e fasquías que temos no patrimonio marítimo galego. 

Unha actividade de balde, ademais ;)

A Bicoca saíndo ao paseo...

Velas de relinga e velas cangrexas

Dando a volta a Tambo...

... ou abrigadas no pantalán

E sempre voltar a ver a xoia da coroa (para nós, claro)

Patrimonio marítimo entre destrucións marítimas

Que pena que o Ave de Paso tenha de fondo a Celulosa e o recheo ilegal do Porto de Marín... Nós a coidar do noso patrimonio e aquelas que nos gobernan a destruilo... En fin!

Para iso están Concentracións e Encontros!

Festa do Mar en Combarro: travesía 2.

VAAAAAAALE! Admitímolo! Era un pouco mentira iso de que fomos coa Salgharita de travesía. Era mentira pero só un pouco porque querer queriamos, só que veu calma e a néboa e houbo que suspender a operasión...

Así que a travesía foi por terra, que pode parecer menos emocionante...

PERO NON! 

Porque nós facemos as travesías terrestres cos remolques da ENT Dorna, o que lles dá ese puntinho sorpresivo e inesperado: 

funcionarán as luces? 

aguantarán os rodamentos? 

caerán as rodas? 

irá todo ben trincado? 

agardarán os vandeverde na volta da rotonda? 

UUUUUUH!!

E alá fomos! E alá quedamos! na primeira virada no Nabal, coa Salgharita a bordo, velaí a foi a roda do remolque! Zás!

E tivemos que levar a Mimela, que non é que a queiramos mal, mais non cabiamos todas nela, e para que o amo vexa que a mimamos ben, van as probas da delicadeza com que foi pousada no mar.

- Collede no maleteiro a colchoneta para que non se roce o estabán!

- Puxestes as luvas de veludo azul para non rascarlle a pintura?

- Ghuaue! Tranqui, ghuaue! presi, que xa organizo eu estas humanas, ghuaue!

- Levádea con cabo longo, ghuaue!!, que diso ben sei eu, ghuaue!!

- Como me ghusta que os plans acaben ben, ghuaue!!

Se non é pola dirección da Nela, non botamos abaixo na vida....

E si, chegamos a Combarro!!

Aínda que fose por terra e con dornas, simples dornas.

Festa do Mar de Combarro: a travesía.

Toda a semana argallando a travesía para ir a Combarro!

Como o Rei do Mar anda convaleciente da caixa dos fueghos non podíamos contar con barco de remolque. Só podiamos levar (só!) a Peza de Rabo e a Nova Marina e a Salgharita. 

E toda a semana a vixiar os ventos, as chuvias e as néboas e a organizar embarcacións... E chega o xoves e daban calma e néboa e só podréns e anotadas para a viaxe. 

E dixo herr direktor: Así non ides! Mellor por terra en dornas pequenas!

Nuestro ghoso en un poso!!

E combinamos o venres de manhá no Bao para cargar dornas en remolques e atravesar a Armenteira (grande porto de montanha, toda unha aventura) para chegar a Combarro... 

Nooon, Bea, a buceta non nos colle no remolque!

Quen dixo tal! Para iso estou eu aquí!!

SUPERSALGHARITA ao rescate!!

- Imos de travesía coa Salgharita, e eu de patroa!!

- Ai, eu non me atrevo. Salva dixo que daban calma...

- E non collemos comida...

- E xa é moi tarde...

- E non avisamos a Salvamento en Fisterra... 

- A ver, embarcas ou non? Nós imos!

- Boh, ló eu tamén vou...

E alá marchamos, felices de travesiar polo mundo adiante.

Aínda que voltamos à planeadora a roubar chaleques...

A travesía comezou ben. Viramos a Punta do Furado por perto das bateas, para evitar os cons, pasamos por fóra do Campelo sen problema e puxemos proa a Rúa, para enfiar desde ali entre o Areoso e Ghidoiros...

Iván ía estudando as cartas vía google on the sea e Salva (o podrén, non herr direktor) traducía as indicacións para a patroa. 

A verdade, a cousa ía moi ben...

Até que Salva (herr direktor, non o podrén) tivo razón!

Chegou a calma!

Pasado o Pombeiro, xusto onde sempre, por fóra da Lanzada, unha encalmada como nunca viramos. Unha solleira insoportábel, tendo en conta a escasez de víveres na embarcación... Mudamos a vela de banda (agora podemos, que recortamos o pau), fomos todas para popa, voltamos todas para proa, baixamos vela e fixemos casota, subimos vela e montamos toldo... buuuuuff!

A única solución: cacharretas de auga...

Pobre Nela. 

Pasaban das catro da tarde e nós na Lanzada, sen mexernos, mareadas, con sede. E como sempre, despois da calma chegou, a tempestade?, noooon: a fame!! 

Nda que levar á boca. Nin unha triste concreta! Nin un chicle de menta! Nin un caramelinho tan sequera! Sen palabras estabamos, lamentando acompanhar á SuperSalgharita na súa aventura de desobediencia. Ai, por que? Por que retamos o destino?!?!?!

Botamos a sortes quen se sacrificaba polo grupo. Ao mar! A facer de cebo para conseguir alimento!

Nooooon! Non lle tocou à Nela, non!!

E aínda  pescou botellas de auga a rapaza!!

Tamén é verdade que tanto tempo na encalmada, fóra da ría, dá para un dos máis fermosos espectáculos faunísticos que nos ofrece este mar: 

Ver de perto (e case tocar coa man) enormes arroases!

Levadas pola maré, demos pasado punta Faxilda. E con nada de vento buscamos evitar Cabicastro. 

Tan pouco era o vento que a piqueira podía botar sestas....

Cando o nivel de paciencia chegou ao límite. Cando estaba a punto de rebentar o motín. Cando xa a Nela salivaba raiba e a blogueira rancor, visionamos Tambo, esa illa. Que alivio tan grande!!

Ai, que alegría!! Pasamos Tambo!!

Ai, que alegría! Chegamos a Combarro!!

Ui ui ui ui...

Cando saiba herr direktor!!!

Seguro que non esperaba isto de nós....

Festa do Deporte

Toca todos os anos: a Festa do Deporte da Fundación Deportiva Municipal. Esa que buca difundir entre nenas e adultas as disciplinas varias, olímpicas ou non, que poden ser practicadas nos clubes carcamáns. Entre elas, claro, a mundialmente conhecida como Dornas a Velas. 

E como todos os anos, sempre hai algún imprevisto que reflicte moi bem a realidade deste desconhecido deporte: quen manda é o vento. Ou hai tanto que debemos adiar a actividade, ou tan pouquinho que debemos adiar a actividade. O caso é adiar... 

NOOOOON. 

Desta vez puidemos sair a pasear... 

Aínda se xuntou xente!

E aínda se xuntaron barcos!!

10 dornas, unha buceta, 15 dorneir@s, 56 persoas anotadas, todas na praia da Canteira! 

O que non demos xuntado foi moito vento...

Non se pode ter todo!!

A calminha era boa para levar crianzas a pasear sen perigo para as nais e os pais, que así non se punhan nervios@s. Calquera @s aturaba con máis de oito nós!

Vai tranquila, filla, que eu quedo ben!!

A navegación era perigosísima, como podedes ver...

A maré tan alta axudaba a dar sensación de aventura...

E será mellor coller un ris?

Nada, a probar o mundo boghada!

E venha a boghar....

Porén, o mar é o que ten, que cando menos o esperas, chega o ventinho. 

De súpeto alguén sinalou o faro do Seixo: eis o ven, eis o ven!! O nortinho!!

E veu!

Ben se ve vir no mar. Ou non o vedes?

Que sorte tiveron as participantes da segunda quenda!! Elas non tiveron que bogar!

Algunhas dornas deixaron marinheiras na praia...

Novas nenas agardaban a súa vez...

E botaron vela arriba!

Recollendo bártulos...

...porque facía moito vento para tanta ninhada de nen@s!!

Manda truco co mar! Como remuda nun nada!

Todas para terra!!