 |
| A Montañesa entrando en Vilaxoán hai dous invernos |
Onte fixemos o conto ao revés. Habitualmente é a tripulación montañesa a que ven a nós. Porén, desta tocou viaxar nós ao norte.
Así que fomos a Vilaxoán, onde aínda descansaba, botámola ao mar, armamos temón, pau, vela e drisas, organizamos tripulación, e enviámola a Carral para ofrecerlle un cariño (un deses cariños ghrandes), de parte de toda a ENT dorna, a Calviño, o seu amo, ao que lle toucou este días facer unha travesía ben dura.
E como nos lembra Malena, hai un montañés que continuará a navegar con nós levado polo nome do galeón, que tallaron as súas mans.
 |
| E ben fermosas que quedaron! |
Unha grande aperta de ánimo e alento a Javi Calviño.
ResponderEliminarNa ENT sempre terá a súa familia dorneira.
témoste moi presente, calviño. un bico moi grande para ti e os teus
ResponderEliminarPasoulle algo? A verdade que este verán non o vin
ResponderEliminareste venres pasado, nun accidente de tráfico, morreron seu pai e súa nai.
EliminarJavi ..... UNHA GRANDE APERTA
ResponderEliminarEste comentario foi eliminado polo autor.
ResponderEliminarMoitas gracias a todos, rapaces.
ResponderEliminarÉ un detalle ben bonito, e un texto que emociona.
Unha aperta,
Javi Calviño
Bicos a mares, navegante.
EliminarMarro.
Vaia, acabo de sabelo. Unha aperta moi grande, Javi.
ResponderEliminar