luns, 14 de xullo de 2014

Que inchadinha branca vela 3: a homenaxe

E o sábado fomos a Padrón un momentinho, para dicirlle a Rosalía catro cousas. Cada ano, a patronaxe da ENT Dorna, e esa angueira de presidente que ten a Fundación Rosalía de Castro inventa unha nova maneira de querer à poeta, cada vez mais custosa para os nosos brazos. E se non, atendede.

Chegamos na hora prevista despois de subir o Ulla e as orillas do Sar. No malecón de Padrón xa había xente, ou agardando por nós ou protexéndose da solleira.

As dornas tinhan que subir paus e ostaghar velas...
Preparadas para o primeiro presente...
...ese do que tanto gostamos na asociación:

Izar velas ao son do Himno do Antigo Reino!
A verdade é que queda bonito!
A coroa de loureiro agardaba por nós...

... ai!, mais antes tocaba facer a ghaldrumada para que Rosalía saiba que por ela, matamos. Subir até a Alameda a dorna Rosalía...

Como pesa tan pouco...

E a rampla era tan ancha...
E o paseo da Alameda tan pequeno...
...pero a dorna deu chegado aos pés da poeta!
Chegadas ao monumento, tocaba a seguinte parte: cantarmos o himno galego para acompanhar a ofrenda loureira: 

Das xentes do mar a Rosalía.
E a cantar!!
Cos remos en alto, por se non chegara o cansanzo...
Acabada a ofrenda, ficaron os remos para acompanhar a poeta...
Porque non hai homenaxe sen petiscos e vinho...
 Iso si, ao acabarmos...

Outra vez a levar a dorna á auga!
Preparádevos, que para o ano, levamos a rebarbadora e dona Rosalía vén con nós para gozar do inchadinhas que ían as velas....


Ningún comentario:

Publicar un comentario

a falar a xente se entende