martes, 2 de setembro de 2014

Tardes no Bao: paseo na xeiteira

Nos días de calor abafante, se corre un ventinho, o mellor é pasalos no mar. A brisa amaina o bochorno e o vento aparente suaviza a calor. Iso fixeron o sábado Larri, Parada e Santi, só que non contaron quedar sen vento ningún e a Nova Marina acabou o dia nos pantaláns do Cantinho. 

Hoxe fomos buscala. Controlando para escaparlle à calma. 

As tripulantas da lancha xeiteira case ao completo.
A vela non ía tesa, pero case, tamén.
Tardamos tanto en sair que a Pedra Madruga pillounos desde o Bao...
Fixemos unha saída até o canal, à altura do Campelo, vixiando as calmas que avanzaban pola ría. Cando cadrou, larghamos para o Bao a fume de carozo (carozo apagado).

A Ona flipou con que o Industrial non subira velas...
... e con que Calixto no caira ao mar.
Hoxe patroneounos Larri, e Bea andou de piqueira, levando a canha. Larri non quere sair neste bló nin en ningún outro, porén hoxe non lle imos facer caso porque conseguimos sacalo tal cal... aprendendo a quen se deixa ensinar.

Como calcular ben o paso entre bateas
Aínda que non era o único que calculaba...

As cadelas tamén dan aviso dos rumos de contusión.
- Ghuaue!! Libramos!!
No paseo entre bateas non deixamos de ver xente...

Gerardo vai à batea pola tarde. De Vilanova tinha que ser!
- Pican? - Contigho tres
O vento ía a menos...
 
Ona, Eva e o anemómetro na proa.
As dornas voltaban à praia...
E a Javiota vinha recollernos ao fondeo...
Quen vai coller a boia?
En vez de voltar en planeadora, embarcamos na Raposa e na Javiota

Herr direktor levándonos a terra...
E a Raposa a tope, co resto da tripulación a bordo.
Baixa o sol, dornas aos fondeos...
E non hai como acabar a tarde gozando das vistas...

... e dos espectaculares posados podréns.
Sempre o dicimos. As tardes no Bao son aborrecedoras...


Ningún comentario:

Publicar un comentario

a falar a xente se entende