Xa o dicían os Pechos Bois:
É un, é un, é un, é un sin
É um sin
Todo que sempre corroe
calquera cousa que faga
Todo lugar en que se ponha
calquera mar que navegue
É un sin
E así estaban os sins da xeiteira...
...feitos uns cristinhos! |
O mellor será cambialos... |
Os ghastados e os novos... |
NOOOON! É trampa! O novo é para o Rei do Mar e dun par de tallas máis grandes. Mais dá para ver ben a diferencia de uso. Moito corroe o mar!!
E non só o mar... hai patróns que patronean de ouvido, ou ao toque, que son dúas maneiras finas de dicir que cotan con canto peirán, barco ou con encontran no caminho. E deixan as embarcacións aghoniadas, de tanto estragho.
E hala!, a montar o servizo de carpintaría para arranxar todo:
A facer unha ghateira nova para a xeiteira... |
Que como non nos puxemos de acordo e este blogue non ten todo arquivado, non imos dicir quen a tronzou (pensade mal e acertaredes)
Os planos perfectamente trazados. |
Coidado, que aínda vas taladrar o aparador! |
E no galeón, os días bos, segue o traballo:
Temos aos albaneis nos andaimes. |
Dando Neghro é o nome dos graffiteiros. |
Vista desde a PROA [espazo patrocinado] |
Ningún comentario:
Publicar un comentario
a falar a xente se entende