Tarde no Bao: un pau!!

A Laverca dixo que se caiu ao mar na regata Kalmoseira foi porque enghanchou no pau. E venha a ronhar do pau, e disque disque e volta e dálle. Ao final, por non escoitala, Lino cedeu e adicou a tarde de onte a facer un pau novo. 

Por se non tedes Linos a man, aquí compartimos con vós a receita: 

PAU DE COMPETICIÓN

 

INGREDIENTES: 

 

A mesa do cirurxián cos bisturis dispostos.

• Un pau de pinheiro tronzado coa lúa na míngua, descascado e secado.
• Un carpinteiro.
• Unha noz de saporedisale, madeira das máis duras.
• Un lapis de carpinteiro, un metro, unha serra caladora, unha lixadora, un taladro, un martelo, unha escofina, unha trencha de viaxe e cola de pegar.

PASOS:

Cepillamos ben o pau para que sexa suave ao tacto (coidando os detalles)

Tomamos medidas para facer a cunha pica.

E venha a sacar madeira!

Importante! Se pasa polo chiringo a competencia, facemos coma quen...

Nooon, non estamos a perfeccionar a técnica, estamos a mirar a ponte...

E non nos deixamos presionar pola presenza de público...

Feita a cunha, escollemos o sentido que vai ter o pau. Cal a proa?

E seguimos a picar madeira...

Encaixa? Si!!

Pasamos a facer a noz...

Seguindo o modelo taladramos seis, senhora, seis buratos.

Probamos. Non colle. A axustar!

Dálle, Lino, dálle!

Coa noz no sitio, marcamos para rebaixar o pau e deixarlle a forma.

E a falta de trencha, serra caladora e pulso de ferro.

Limamos e axustamos para que colla a noz.

Pegamos...

... e, delicadamente, colocamos a noz.

Colle a ostagha, sinha Bea? Si!!

Pau listo? Non. Aínda hai que adaptalo ao laverquismo, porque cada pau é único e especial e vai ben só coa súa dorna.

A patrona en estado vertical, que raro!

Xa parece distinta con ese paucinho de fórmula1

Uiiii, non cabe na enfogonadura! Marcar, tinxir e cortar!

Repasamos para que dé o punto xusto. 

E venha a probar outra vez!

Si! A bola entrou! Superenfoghonada!

 Pau feito!! Listas para a XXX Volta á Arousa!

E a Laverca xa ten pau novo para xogar...