xoves, 12 de novembro de 2015

Mes da tecnoloxía

Durante este mes, unha vez que gardamos as dornas todas no gharito do Naval, ao coidado do Nolito que, outra vez!!, voltou aparcarnos o porchito na porta, a verdade é que nos encontramos con moito tempo libre. 
Non hai que pintar, non hai que argallar regatas ou pachangas, non hai que pasear o Rei, que anda ocupadísmo alá polas catalunyas secesionistas, non hai... 

SEMPRE HAI QUE FACER!!

e, se non, INVENTAMOS. 

Como na ENT Dorna temos un mcguiver pero non un Dr. Bacterio, nin un Dr. Franz de Copenhage, nin un Beakman, alá mandamos ao noso xerifalte a consultar co oráculo actual dos tecnólogos dorneiros, para que lle pasase os planos e instrucións inventorís. Como sabiamos que o senhor ese de Aguinho non nos había pasar información, por iso da espionaxe indutrial, puxemos unha escusa para a visita e a apropiación do material.

O Dr. Ayaso dando ao aprendiz as medidas da Chíscala.
E cos planos no peto, como se dun tesourinho se tratase, voltou da outra banda da ría herr direktor, e tivemos asemblea e pasamos á acción...

Comezando a pegar gonzos e charneiras nas rótulas dos quebradizos.
O virabrequín das mangueiras de presión botando chispas.
Mimá! Cacho axuste do rodamento direccional!!
A verdade é que o traballo foi brutal. O esforzo mental gastado, moito. Tanto, que algúns días do mes da tecnoloxía renunciamos a chaves e martelos para destinalos á relaxación, sempre tan necesaria. 

Enchoupando um pouco tai-chi.
O resultado final non puido ser mellor. Sempre a combinación de tradición, talento, traballo colaborativo e jai-tec funcionaron: 

...e demos por acabada a Patineta de Dornas!!


luns, 26 de outubro de 2015

A última cea (do ano)

E reuniu o presi Salva ao seu apostolado, e díxolle: 
- Chega o día da festa do pan sen fromento, e temos que sacrificar o cordeiro do fin de tempada. 
E os discípuos dubidaron, tres veces cando menos: 
- E onde queres que preparemos a cea?

E enviou Salva dous discípulos e díxolles: 
- Ide ao Bar Mexillón e encarghade tres menús, non sexa que non venha o Xudas e non nos cheghen os cartos. 

E foron os discípulos e encargaron a cea e reservaron o sábado 5, cinco!, de decembro

E dixo o profeta: 
- Moito gosto de que as cousas saian ben!!
- Nin tanto, respostou Xudas, que era Iscariote perdido, só hai 70 prazas. Por orde de chegada. Vainos quedar fóra a metade da freguesía... 

Os últimos primeiros anotados serán os primeiros que entren nos ceos na cea, sentenciou o noso cristinho.
 


E chegharon a María e a Madalena, alzáronse ante o profeta Salva e exclamaron: 

- E non pensarás que vai haber Cea de Fin de Tempada sen PREMIOS PODRÉN??? Una y no más, Santo Tomás!!.

Se picades neste doodle podedes anotarvos e votar o prezo do menú que preferides. 


martes, 20 de outubro de 2015

Áncoras ao fondo, que chega o outono!

Non pensedes que porque non pasamos polo bló non facemos nada. Que va! O outono é unha época ben intensa que dá para todo, para sol e para chuvia, para calma e para cicloxénese temporal, para saídas e quedadas... Iso si, a cada tarde nótanse máis os días e vemos o verán ir alá...

O outono dá...

...para varar as embarcacións cando chega a surada...
...e armar tertulias no medio da ría...
...para subir dornas no medio da chuvia...
...e boghar na calma, podre, tan podre...
...para devolver un trofeu ao alcalde do sur...
...e traelo de volta na mesma semana...
...para ir levando dornas ao Naval...
...e outras a ghanhar trofeus...
... para trasladar as embarcacións grandes ao refuxio invernal...
...despois de pasear nelas bretóns acompanhadas do Presioso...
...para seguir levando dornas ao Naval...
... e controlar os choques internos...
...para navegar de día...
...e navegar case na noite...
...para gardar a Nova Marina...
...e o Republicano...
...mesmo dá para convocar multitudinarias asembleas!!
Despois de tanto traballo...

...dormen as dornas calmas no local Naval.
E con elas o remolque o o motos da Luxitana, pois o outono tamén deu para ir buscalos a Sevilla Huelva Espartinas e traelos para as augas do norte, para as tardes nas que xa se notan os días.

martes, 1 de setembro de 2015

A todo flispín!!

A todo flispín pasa a tempada de verán, pero na ENT Dorna continuamos con actividade.

Onte era tarde de cursos, como sempre...
Puxemos en marcha varias modalidades, cada unha co seu diploma correspondente. Nunha banda da praia da Canteira, clases de boghada:

- Bogha de meo, cea de couso!!
- Que dís, ouh? Non tinha que remar?
- Ai, rumo de colisión!!!

Noutra banda a última clase de Ana e Javi, chegados de Aldán para aprender con nós (alí hai demasiadas bateas polo medio, seique).

Arranxando os problemas de temón...
E entre unhas cousas e outras, os patróns arghallando chismes e tróqueles...

QUE FAN OS DOUS XUNTOS NO MESMO CHINCHORRO??!!
E se dan quillarriba? Quen vai dar clases? E se afoghan? Quen dirixe a Escola? E se mallan un cabo? QUEN VAI AO RESCATE?

chan-cha-chán-chan-cha-chan-cha-ra-rán (música de supermán)...

SuperSu, blogueira ao rescate!!
Porque onte tamén houbo clase de pilotaxe de planeadoras.

Alumna ben disposta e mestre...
 Primeira lección, aprendida da Volta Podrén:

Dálle máis ghasolina, toma máis ghasolina!
E despois...

Para que fotos, podendo editar un estupendo titorial deses da internés?




Unha vez que aprendemos a pilotar, a traballar!! Levar ao lesionado lesionador atrás da Caramecha para titorizar a última clase.

Bah, a cousa vai ben!
Pero se saben ir sós sen problema!!
E ben lonxe!!!
Como tinhamos unha parella de alumnas autónoma de todo, a aprender a aparcar atracar.

Perfectamente abalroada ao galeón (o seguinte!)
E a proba da viaxe:

Recollendo a bandeira...
Chegadas a terra, acaban as clases. Diploma ganhado!!

Que conste: planeadora sá e salva!!

II Volta Podrén, segundo intento...

O sábado, como non había regatas nin encontros oficiais na redonda, convocamos, outra vez, a II Volta Podrén. Xa sabedes, a intención, dar a volta à Arousa SEN PRESAS, CON CALMA, nada de andar a todo flispín unhas atrás das outras por ver quen lle saca o posto à de diante. Noon, calma, agardarnos, acompanharnos e parar nos chiringos para tomar o vermú, a tapa, o bocata o café e os pinchos... 

O plan era ese. E cumpriuse, abofé. 

Unha volta con calma...
Con mooooooita calma...
Na Escola de Navegación Tradicional somos xentes afoutas e botadas para diante e, sen agardar que calmase tamanho temporal, saimos igual dispostas a velear...

Nin a seca impediu a saída.
A navegación, visto que o vento sopraba fresco de sur, como vedes nas imaxes, foi cara o norte. A primeira parada marcada, o Cabodeiro, para o primeiro café. Alí chegamos, e estaba ben bo. A verdade é que coas tronadas que nos cairon de caminho, agradecimos poder tomar algo quente...


A forza do vento sur impedía pousar nada sobre a tilla...
Pasada a punta do Furado, puxemos rumo ao seguinte punto de parada: o Cantinho, para lle ir tomar o vermú à Festa da Ameixa.

Calculando a entrada entre os bateeiros do Chufre.
O tempo botabásenos enriba. Menos mal que levabamos o vento fresco a favor! Velas arriba e directas cara a illa de Rúa. Ai, os bistés de Loli agardaban por nós!

Ei, non marchedes coas cervexas!!
Canto falta? Temos fame!!
Xantamos en Rúa (somos respetuosas coas normas e no Areoso non podiamos desembarcar con Nela). E despois tiramos para punta Quilma, onde é moi importante que o concello adxudique un chiringo, que se non non nos cadran as etapas.

E deixamos Quilma para continuar cara Xastelas...
Pasado o Carreirón, parada no Cocobao para a merenda...

E o Bao e a pasante xa na proa...

Puri calculando a correntada da pasante...
Ao final, o imprevisto. En chegando á escola novamente, despois de todo un día no mar, houbo que dar remolque...

Remolque inverso, chamámoslle.
Salva-ndo ao Salvamento :D
O máis bonito da Volta Podrén? 

Que sempre empatamos!!

Algunhas igual pensaredes que as dornas non deron moitas voltas e que, ou non pasaron do Campelo ou non temos nin idea de xeografía carcamá... Pero nooooon, é verdade que demos a volta!!


As fotos son todas de Bárel, menos unha.